Kiedyś wczesną wiosną

1. Kiedyś wczesną wiosną życiem tętnił las, Uśpione w ziemi ziarnko obudził słońca blask. Och, przebudź się, ziarenko me! Ku światłu wzrastaj wciąż! W ten jasny dzień zbierz siły swe! Ku światłu dzielnie dąż!

2. Kiedyś wczesną wiosną z grobu powstał Pan. Sam Chrystus tak pokonał śmierć, jej więzy zerwał nam. Niech zbudzi się świat, który snem Okryty dotąd był! Nadzieja ta rozjaśnia świat, Że człowiek będzie żył!

3. Kiedyś wczesną wiosną w świętym lasku tym Stanęli w chwale przed Józefem Ojciec Bóg i Syn. Przebudźcie się, narody wnet! To ewangelii blask! Niech prawda ta jaśnieje w was, Niech zajmie cały świat!