Po ta Duam Atë

1. Dashuria ësht’ më shum’; Se një fjal’, më shum’ se një ndjenj’ në shpirt. Ai erdhi në tokë, Që shpresa jon’ të bëhet, Kur vetmi ndiejm’.

Si Ai, mund të duam, Kur ecim n’gjurmët e Tij. Ne Atë po ta duam, do t’ia tregojm’. Ne fqinjit me gjith’ zemër’ do shkojm’ t’i shërbejm’, Të lodhurit do ndihmojm’, lart do t’i ngrem’, Ç’na mësoi do bëjm’, si Ai do jetojm’, po ta duam. Po ta duam. Po ta duam.

2. Për ne Ai ka dhën’ drejtim, Me hirin e Tij të na bekoj’. Kur dashurin’ ton’ ia shfaqim, Bëjm’ çfar’ Ai thot’, Për gjithmon’ do ndryshojm’.

Si Ai, mund të duam, Kur ecim n’gjurmët e Tij. Ne Atë po ta duam, do t’ia tregojm’. Ne fqinjit me gjith’ zemër’ do shkojm’ t’i shërbejm’, Të lodhurit do ndihmojm’, lart do t’i ngrem’, Ç’na mësoi do bëjm’, si Ai do jetojm’, po ta duam. Po ta duam. Po ta duam. Po ta duam.

Dashuri e Tij na lart’son. Dhe çdo gjë ndryshon. Pra t’marrim dashurin’ që Ai na dha, Ai na dha,

Dhe fqinjit me gjith’ zemër’ të shkojm’ t’i shërbejm’, Të lodhurit të ndihmojm’, lart do t’i ngrem’, Ç’na mësoi do bëjm’, si Ai të jetojm’, po ta duam.

Ne fqinjit me gjith’ zemër’ do shkojm’ t’i shërbejm’, Të lodhurit do ndihmojm’, lart do t’i ngrem’, Ç’na mësoi do bëjm’, si Ai do jetojm’, po ta duam. Po ta duam. Po ta duam. Po ta duam.