Λυτρωτή, οδηγητή

1. Λυτρωτή, οδηγητή, τρικυμία είν’ η ζωή. Με τα κύματα θεριά στους υφάλους μάς χτυπά. Χάρτης και πυξίδα Εσύ, Λυτρωτή, οδηγητή.

2. Με τον λόγο ηρεμεί κάθε θάλασσας οργή. Τα στοιχεία σ’ υπακούν, τα σημεία υποχωρούν. Ω Κυρίαρχε Εσύ, Λυτρωτή, Οδηγητή.

3. Κι όταν φθάσω στην ακτή για να βρω ανάπαυση, στην αγκάλη Σ’ ακουμπώ κι από σένα προσδοκώ να σ’ ακούσω να μου πεις: Μη φοβού, είσ’ ασφαλής.