ՋՈԶԵՖ ՍՄԻԹԻ ԱՌԱՋԻՆ ԱՂՈԹՔԸ

1. Առավոտն ինչ գեղեցիկ էր։ Արևն էր շողում վերում։ Թըռչունների երգն հընչում էր ու տարածվում անտառում, Երբ ծառերի զով ըստվերում Ջոզեֆն փընտրում էր Աստծուն, Երբ ծառերի գով ըստվերում Ջոզեֆն փընտրում էր Աստծուն։

2. Խոնարհաբար իջած ծընկի իր աղոթքն էր նա ասում, Միւնչ չար քամին զորեղ մեղքի մարում էր հույսն իր հոգում, Բայց աներեբ վըստահում էր բարությանը Աստըծո, Բայց աներեր վըստահում էր բարությանը Աստըծո։

3. Հանկարծ պայծառ արեվից վառ մի լույս իջավ վերեվից, Լույսի մի սյուն փայլով պայծառ նըրա վըրա երկընքից, Եվ լույսի մեջ երեվացին Հայր Աստվածն ու իր Որդին, Եվ լույսի մեջ երեվացին Հայր Աստվածն ու իր Որդին։

4. «Ջոզեֆ, սա է իմ սիրելին. Լըսիր նըրան», այս խոսքերն Ստացավ Աստծուց ի պատասխան իր խոնարհ, մեղմ աղոթքին։ Զըմայլանքով լըցվեց հոգին, քանզի տեսավ նա Աստծուն, Զըմայլանքով լըցվեց հոգին, քանգի տեսավ նա Աստծուն։