Lofzangen, no. 142
Nu zijt wellekome

1. Nu zijt wellekome, Jesu, lieve Heer. Gij komt van alzo hoge, van alzo veer. Nu zijt wellekome van de hoge hemel neer. Hier al op dit aardrijk zijt gij gezien nooit meer.¹ Kyrieleis!²

2. Herders op den velde hoorden een nieuw lied, dat Jezus was geboren, zij wisten ’t niet. ‘Gaat aan gene straten en gij zult Hem vinden klaar. Betlem is de stede, daar is ’t geschied voorwaar.’ Kyrieleis!

3. Wijzen uit het Oosten uit zo verre land, zij zochten onze Here met offerand. Z’ offerden ootmoediglijk mirr’, wierook ende goud, t’ ere van dat Kindje, dat alle ding behoudt. Kyrieleis!