Skonał nasz Zbawca i nasz Pan

1. Skonał nasz Zbawca i nasz Pan. Wiernie wypełnił Boży plan. Skonał, by zmazać piętno win, Skonał, by zmazać piętno win, Byśmy żyć mogli w chwale z Nim.

2. Kiedy tłum szydził z Jego mąk, Krwią broczył z boku, stóp i rąk. Pośród pogardy pełnych słów, Pośród pogardy pełnych słów, Z cierni koronę dano Mu.

3. Choć straszne męki za nas zniósł, Jęk skargi nie padł z Jego ust. Misję wypełnić wielką miał, Misję wypełnić wielką miał I życie z woli Ojca dał.

4. „Ojcze mój, za bierz kielich ten, Lecz jeśli chcesz, wypiję zeń. Dziś zakończyłem dzieło Twe. Dziś zakończyłem dzieło Twe. Weź mego ducha w ręce Swe”.

5. Skonał, a w kaźni Jego dzień Blask słońca zakrył mroczny cień. Ziemia zadrżała, westchnął świat, Ziemia zadrżała, westchnął świat: „Bóg dał Swe życie, zmarł nasz brat”.

6. Kornie schylamy głowy swe, Aby symbole przyjąć te I święcie żyć w ostatnie dnie, I święcie żyć w ostatnie dnie, By wola Jego stała się.