1. Jezu, Tyś Pan jest nasz, Zbawca i Król. Tyś sam zwyciężył śmierć, pokonał ból. Tron opuściłeś Swój, żyłeś tu sam. By spełnić misję Swą, dać życie nam.
2. Ten przełamany chleb jemy, by dziś Pokornie wspomnieć Cię, cześć oddać Ci. Ból, rany, cierpień moc — dar Twój dla nas, Pamięci męki tej nie zatrze czas.
3. A kiedy woda ta dotyka ust, Błogosławimy Cię, Tyś sprawił cud. Prowadź nas po sam kres, do nieba bram, Życia wiecznego sens poznamy tam.