W Dawidowym mieście

1. W Dawidowym mieście niegdyś, W stajeneczce skromnej tak, Matka kładła swoje dziecię Na posłanku, w żłóbku spać. Maria była matką tą, Dziecię jej Jezusem zwą.

2. Zszedł na ziemię z niebios Pan nasz, Bóg wszystkiego, wszystkich Król, Domem była Mu stajenka, A kołyską był Mu żłób. Pośród biednych w tamten czas Żył Zbawiciel święty nasz.

3. Wreszcie oczy nasze przejrzą, Jego miłość sprawi to, Bo to piękne, słodkie dziecię To nasz Zbawca — chwalmy Go! Pan prowadzi dziatki Swe, Gdzie z Nim wiecznie żyje się.