1. Pan nauczał nas tej prawdy,
w ewangelii źródło jej:
Miłosierny bądź, nie hardy,
z wrogiem swoim nie kłóć się.
Sąd pozostaw Bogu swemu,
sprawiedliwym sedzią jest.
Jaką miarę dasz bliźniemu,
taką ci odmierzą też.
Zbawicielu, Tyś przykładem,
przez to życie prowadź nas.
W sercu mamy Twoje rady.
Oczy ujrzą niebios blask.
2. Bądź pokorny, pełen troski,
taki przykład Zbawca dał.
Miłosierdzie to dar boski,
spokój w duszy będziesz miał.
Posłuszeństwo przykazaniom
to wysiłek ciągły jest,
Krocząc wąską ścieżką Pana,
trzeba umieć kochać też.
Zbawicielu, Tyś przykładem,
przez to życie prowadź nas.
W sercu mamy Twoje rady.
Oczy ujrzą niebios blask.
3. W oku brata źdźbło dostrzegłem,
swoich zaś nie widząc wad,
Chciałem pomóc mu je wyjąć,
lecz się na nic trud mój zdał.
Mgła zaćmiła me spojrzenie,
nie widziałem prawie nic,
Kiedy oko swe zbadałem,
patrzę, a w nim belka tkwi.
Zbawicielu, Tyś przykładem,
przez to życie prowadź nas.
W sercu mamy Twoje rady.
Oczy ujrzą niebios blask.
4. W trosce o swojego brata
pragnę źdźbło usunąć to.
Wtedy oko pełne światła
uraduje wielce go.
Często sąd swój wydawałem,
belki swej nie widząc, nie!
Winę swoją zrozumiałem.
Czy wymażą ją łzy me?
Zbawicielu, Tyś przykładem,
przez to życie prowadź nas.
W sercu mamy Twoje rady.
Oczy ujrzą niebios blask.
5. Miłosierdzie nas uzdrowi,
łaska Boga pokój da
I pozwoli mniej surowy
osąd mieć każdego dnia.
Cudze źdźbło mnie nie zaprząta,
każdy wad swych świadom jest.
Duch pokorą mnie napełnia,
gdy o belce myślę swej.
Zbawicielu, Tyś przykładem,
przez to życie prowadź nas.
W sercu mamy Twoje rady.
Oczy ujrzą niebios blask.
Słowa: Eliza R. Snow, 1804–1887; refren: M. E. Abbey
Muzyka: Charles Davis Tillman, 1861–1943
