Nisemi (2015), no. 2
Më Pran’

1. Këtu un’ bëj pjes’. Këtu duhet të jem. Isha i humbur, por U gjeta, tani S’fundi mund t’shoh. K’shtu duhet t’ndjehem. Për këtë kam nevoj’ Në të dy anët kam qen’, Dritën tani e ndjej S’dua t’largohem.

Sepse jam m’pran’. Më pran’ se kam qen’ ndonj’her’ më par’ Duke ardhur më pran’ tij, Drej dritës un’ lëviz Më pran’.

2. Keqardhje më nuk kam. Më ësht’ hequr dhembja. I vërtet ësht’ ndryshimi, Gjithçka që ndiej Ësht’ veç dashuri.

Dhe jam më pran’… Më pran’ se kam qen’ ndonj’her’ më par’ Duke ardhur më pran’ tij, Drej dritës un’ lëviz Më pran’.

Dhe përpara do t’ec. Çfar’do që t’kërkohet. Duke pritur ditën Kur në krah’ Ai të më mbaj.

Më pran’ Më pran’ se kam qen’ ndonj’her’ më par’ Duke ardhur më pran’ tij, Drej dritës un’ lëviz Më pran’ Më pran’ se kam qen’ ndonj’her’ më par’ Duke ardhur më pran’ tij, Drej dritës un’ lëviz Më pran’.