Per’ndia Ne na Do, aq sa Birin e Tij e Dha

1. Per’ndia ne na do, aq sa Birin e Tij, Krishtin, e dha, T’na tregoj’ shtegun që shkeli Prap’ tek Ai të kthehemi.

2. Dhe pse Bir’ i Per’ndis’, erdhi Si një i përulur njeri. Ai vdiq në t’shenjtën pafaj’si, Të thyerin ligj e përmbushi.

3. Për k’të dashuri hyjnore, Kam un’ një borxh mir’njohjeje; Që sakrific’ për mua bën, Që n’zemrën e Tij të kem vend.

4. Me fjal’ dhe vepra Ai kërkon Vullnetin tim t’ia nënshtroj Dhe un’, si bir, të përkulem, Nga i Shenjti të mësohem.

5. Ky sakrament përfaqëson Gjakun dhe trupin që u dhan’. Marrja e tij për mua tregon, Se Ty t’kujtoj, o Zot, gjithmon’.