Të Dish K’të, Çdo Shpirt Ësht’ i Lir’

1. Të dish k’të, çdo shpirt ësht’ i lir’ Të zgjedh’ çdo t’jet’ n’jetën e tij; E vërtet’ e përjetshme thot’: Per’ndia me forc’ n’qiell asnjë s’çon.

2. Ai do th’rras’, bind’ dhe drejtoj’, Me urt’si, dashuri t’bekoj’, Pa u mburrur të jesh i mir’, Por kurr’ mos detyro njeri.

3. Pa pasur arsyen, lirin’, Që na bëjn’ njerëz, çfar’ jemi? Thjesht kafsh’. Po ashtu dhe bishat Mund t’mendojn’ për ferr o parajs’.

4. Pushtetin ton’ t’mos shpërdorojm’, Por t’vërtetën, mir’sin’ t’zgjedhim; Per’ndia gëzon kur Hirin Dhe dashurin’ e Tij kërkojm’.