Një Kod’r e Blert’ Ësht’ Atje Larg

1. Një kod’r e blert’ ësht’ atje larg, Që ngrihet mbi qytet, Ku në kryq Zoti yn’ i shtrenjt’ Vdiq njer’zit t’shpëtonte.

2. Ne mund t’mos dim’, mund t’mos tregojm’, Çfar’ dhembjesh Ai duroi, Por ne besojm’ ishte për ne Që n’kryq Ai mbaroi.

3. Nuk kish një tjetër aq të mir’ T’shlyente mëkatin. Port’n e qiellit vetëm Ai Mund t’hapte që t’hynim.

4. O sa shum’, sa shum’ na deshi! Ashtu ta duam ne, N’gjakun e Tij shëlbues t’besojm’, Pun’t e Tij t’i kryejm’.