ให้เราพร่ำคำชมเชยเอ่ยสรรเสริญ
เพลงสวด, 116
1. ให้เราพร่ำคำชมเชยเอ่ยสรรเสริญกัน ที่บ้านหรือสถานถิ่นใดใด ดั่งนกเจื้อยแจ้วแว่วหูอยู่บนต้นไม้ คำชมจะจับใจให้หรรษา คำชมผันจิตหดหู่สู่ปรีดา ให้ความกล้าความหวังจากสวรรค์ ที่ใดเมฆปรากฏบดบังตะวัน ให้รักฉันฉายพรายแสงระวี
โอ้คำชมที่เราพร่ำจะจดจำชั่วชีวี และทอรัศมีชั่วนิรันดร์ ให้เราพร่ำคำชมเชยเอ่ยสรรเสริญกัน คำชมนั้นฉ่ำหวานซ่านอุรา
2. ดั่งตะวันส่องต้องภูผาเวลาเช้า คำชมเร้าจิตใจให้เริงร่า ดั่งเสียงฟ่องของน้ำพุเย็นเด่นโสภา กระเซ็นซ่าเพราะหูอยู่ใกล้ชิด ฉะนั้นให้เราเฝ้าต่อมิตรสัมพันธ์ ร่วมกันเอ่ยเสียงสำเนียงชื่นจิต จวบใจประสานใจสดใสเนืองนิจ ในมิตรสัมพันธ์แท้และไมตรี
โอ้คำชมที่เราพร่ำจะจดจำชั่วชีวี และทอรัศมีชั่วนิรันดร์ ให้เราพร่ำคำชมเชยเอ่ยสรรเสริญกัน คำชมนั้นฉ่ำหวานซ่านอุรา