อาจารย์พายุกำลังโหมหนัก

1. อาจารย์พายุกำลังโหมหนัก! คลื่นยักษ์กำลังซัดสูงยิ่ง! ท้องฟ้าปกคลุมด้วยเงาแห่งความมืด ขาดที่ยึดหลบภัยใกล้เคียง ท่านไม่กลัวว่าเราตายหรือไร? บรรทมอยู่ได้อย่างไร เมื่อทุกนาทีถูกคุกคามอย่างบ้าคลั่ง หลุมฝังศพอยู่ในทะเล?

สายลมและคลื่นน้ำจะเชื่อฟังบัญชา “จงสงบ” ไม่ว่าทะเลบ้าคลั่งด้วยพายุ หรือภูตพรายหรือมนุษย์หรือไม่ว่าสิ่งไร สายน้ำใดไม่อาจล่มเรือประทับของ เจ้านายแห่่งพื้นสมุทรแผ่นดินและฟ้า ทุกสิ่งจะพากันเชื่อฟังบัญชา “จงสงบจงสงบ” ทุกสิ่งจะพากันเชื่อฟังบัญชา “จงจงสงบ”

2. อาจารย์ด้วยความเจ็บปวดวิญญา ข้าน้อมเศียรโศกศัลย์วันนี้ ดวงฤดีของข้าเศร้าโศกสะอื้น โอ้ตื่นเถิดช่วยด้วยข้าวอน! กระแสความเจ็บปวดและบาปล้น ท่วมท้นจิตข้าเจียนตาย โอ้อาจารย์ข้าวายชีวา!วายชีวา! อย่าชักช้าโปรดมาช่วยพลัน!

สายลมและคลื่นน้ำจะเชื่อฟังบัญชา “จงสงบ” ไม่ว่าทะเลบ้าคลั่งด้วยพายุ หรือภูตพรายหรือมนุษย์หรือไม่ว่าสิ่งไร สายน้ำใดไม่อาจล่มเรือประทับของ เจ้านายแห่่งพื้นสมุทรแผ่นดินและฟ้า ทุกสิ่งจะพากันเชื่อฟังบัญชา “จงสงบจงสงบ” ทุกสิ่งจะพากันเชื่อฟังบัญชา “จงจงสงบ”

3. อาจารย์ความน่ากลัวนั้นจากลา พายุคลื่นลมสงบงัน ดวงตะวันสาดแสงส่องต้องเหนือน้ำ สวรรค์ล้ำอยู่ในทรวงข้า โอ้โปรดสถิตเถิดพระผู้ไถ่! อย่าให้ข้าอยู่เอกา ข้าจะเข้าเทียบท่าด้วยความยินดีนัก และพักบนฝั่งสุขสราญ

สายลมและคลื่นน้ำจะเชื่อฟังบัญชา “จงสงบ” ไม่ว่าทะเลบ้าคลั่งด้วยพายุ หรือภูตพรายหรือมนุษย์หรือไม่ว่าสิ่งไร สายน้ำใดไม่อาจล่มเรือประทับของ เจ้านายแห่่งพื้นสมุทรแผ่นดินและฟ้า ทุกสิ่งจะพากันเชื่อฟังบัญชา “จงสงบจงสงบ” ทุกสิ่งจะพากันเชื่อฟังบัญชา “จงจงสงบ”