1. Μαίνεται η τρικυμία,
τα κύματα σαν θεριά.
Στον ουρανό υπάρχει σκότος
και στέγη δεν είν’ κοντά.
Δεν σε τρομάζει καθόλου;
Πώς μένεις ψύχραιμος,
όταν κάθε στιγμή απειλεί να
μας στείλει στον θάνατο;
Κύματα κι άνεμοι θα υπακούν.
Ήσυχα!
Όλ’ η μανία της θάλασσας,
δαίμονες ή άνθρωποι μαρτυρούν πως
ο Κύριος γης κι ουρανού Αυτός
με τη δύναμη τη θεϊκή
μπορεί να τα δαμάσ’ όλα μπορεί.
Ήσυχα! Ήσυχα!
Όλα στη φύση Τον υπακούν.
Ναι! Ήσυχα!
2. Θε μου μπροστά Σου το πνεύμα
μου σκύβει για Σε θερμά.
Φωνάζει από την καρδιά.
Λέει: «Έλα και σώσε μας».
Ποτάμια δάκρυα,
πόνος πνίγουνε την ψυχή.
Καταστρέφομαι! Καταστροφή.
Ωχ! Ω Κύριε Σε ζητώ!
Κύματα κι άνεμοι θα υπακούν.
Ήσυχα!
Όλ’ η μανία της θάλασσας,
δαίμονες ή άνθρωποι μαρτυρούν πως
ο Κύριος γης κι ουρανού Αυτός
με τη δύναμη τη θεϊκή
μπορεί να τα δαμάσ’ όλα μπορεί.
Ήσυχα! Ήσυχα!
Όλα στη φύση Τον υπακούν.
Ναι! Ήσυχα!
3. Θε μου ο φόβος να, φεύγει.
Η θάλασσα ηρεμεί,
ο ήλιος, να, ξανά προβάλλει
για να ζεσταθεί η γη.
Στάσου γλυκέ μου Σωτήρα.
Μόνος ποτέ ξανά.
Σε στεριά θα πατήσω με τέρψη,
θα βγω σε καλή ακτή.
Κύματα κι άνεμοι θα υπακούν.
Ήσυχα!
Όλ’ η μανία της θάλασσας,
δαίμονες ή άνθρωποι μαρτυρούν πως
ο Κύριος γης κι ουρανού Αυτός
με τη δύναμη τη θεϊκή
μπορεί να τα δαμάσ’ όλα μπορεί.
Ήσυχα! Ήσυχα!
Όλα στη φύση Τον υπακούν.
Ναι! Ήσυχα!
Κείμενο: Μαίρη Ανν Μπέικερ, 1874-1921
Μουσική: Ο. Ρ. Πάλμερ, 1834-1907
