1. Αγαπητά είν’ σ’ Εκείνον,
τα πρόβατα στον βοσκό.
Πολλή αγάπη τούς έχει
σαν ακριβό θησαυρό.
Αγαπητοί είν’ σ’ Εκείνον
και οι χαμένοι αμνοί.
Πέρα στα όρη τούς ψάχνει
και γύρω απ’ την πηγή.
Σ’ έρημο περιπλανώνται,
στο κρύο, δίχως τροφή.
Για να τα σώσει πηγαίνει,
φέρνοντάς τα στο μαντρί.
2. Αγαπητοί είν’ σ’ Εκείνον
του ποιμνίου οι αμνοί.
Απ’ τους λειμώνες ξεφεύγουν
στο κρύο, δίχως τροφή.
Δες ο ποιμένας τα ψάχνει,
πρόβατα π’ έχουν χαθεί
και τα γυρίζει μ’ αγάπη
και με μεγάλη τιμή.
Σ’ έρημο περιπλανώνται,
στο κρύο, δίχως τροφή.
Για να τα σώσει πηγαίνει,
φέρνοντάς τα στο μαντρί.
3. Αγαπητά είν’ σ’ Εκείνον
τα ενενήντα εννιά μα
και εκείνα που φύγαν
και πήγαν στην ερημιά.
Άκου, με θέρμη φωνάζει,
σήμερα παρακαλεί:
«Δεν θα τα ψάξετε ’κείνα,
όλ’ αυτά που ’χουν χαθεί;»
Σ’ έρημο περιπλανώνται,
στο κρύο, δίχως τροφή.
Για να τα σώσει πηγαίνει,
φέρνοντάς τα στο μαντρί.
4. Πράσινοι είν’ οι λειμώνες
και ήρεμα τα νερά.
Ναι, Κύριέ μας θα πάμε
και θα τα ψάξουμ’ αυτά.
Ανάθεσέ μας το έργο,
δος μας αγάπη βαθιά,
τα πρόβατά Σου να βρούμε,
στείλε μας στην ερημιά.
Σ’ έρημο περιπλανώνται,
στο κρύο, δίχως τροφή.
Για να τα σώσει πηγαίνει,
φέρνοντάς τα στο μαντρί.
Κείμενο: Μαίρη Γουίνγκεϊτ, 1845-1933
Μουσική: Ουίλλιαμ Κερκπάτρικ, 1838-1921
