1. Amay ko nga nagapuyo
Sa halangdon nga puluy-an,
San-o ako mabalik sa imo
Kag makita liwat nawong mo?
Sa Imong balaang’ puluy-an
Espiritu ko bala gikan?
Sang una kong pagkabata,
Didto bala gina lila?
2. Sa mahimayaong tinutuyo
Sa duta ginbutang mo ako
Kag ginpanas panumduman
Sa manga kaabyanan sadto;
Apang kasami may isang tingug
Gahutik “dayo ka-diri,”
Nabatyagan ko ako nagtalang
Gikan sa kahitaasan.
3. Natun-an ko nga tawgon kang Amay,
Paagi sa Espiritu mo,
Apang tubtob ipanumbalik,
Ihibalo ’di ko mahangpan.
Sa langit ang ginikanan
Sila bala nagatag-isa
Wala ini sa katarungan,
Didto may iloy ako.
4. Kon ako ang magataliwan,
Ihigda ang patay’ng lawas ko,
Amay, Iloy, ako sugalawaon
Sa harianon nga puluy-an.
Sa ulihi kon matapos
Tanan nga ginsugo nimo,
Kon imo nga pagatugutan
Mapuyo ’ko sa imo.
Texto: Eliza R. Snow, 1804–1887
Lanton: James McGranahan, 1840–1907