1. Հայր իմ, Դու, որ բընակվում ես բարձըր, շըքեղ երկընքում,
ե՞րբ եմ կըրկին տեսնելու Քեզ ու լինելու Քո գըրկում։
Քո սըրբազան տան հարկի տակ չէ՞մ ապրել ես մի ժամանակ,
իմ առաջին մանկությունը չ՞ի անցել Քո ձեռքի տակ։
2. Նըպատակի համար վըսեմ ուղաթկել ես ինձ երկիր
և ինձանից թաքցըրել ես ծընունդն ու կյանքն իմ նախկին։
Բայց ասել է հաճախ մի ձայն. «Օտարական ես այստեղ»,
ըզգացել եմ, որ եկել եմ մի այլ վայրից հրաշագեղ։
3. Սովորեցի Հայր կոչել Քեզ՝ Քո մեծ հոգու օգնությամբ,
բայց գիտելիք չունեցած՝ ես չըգիտեի, թե ինչու,
մի՞թե չըկա մայր երկընքում։ Ո’չ, դա մըտքի մոտ բան չէ,
ճըշմարտությունն հուշում է, որ մայրիկրս էլ այդտեղ է։
4. Երբ թույլ մարմնից այս ազատվեմ, թողնեմ հանգչի ցուրտ հողում,
Հայր իմ, Մայր իմ, կըհանդիպե՞մ Զեր Զեր շըքեղ պալատում։
Երբ այն ամենն, ինչի համար ուղարկվել եմ, կատարեմ,
թույլ տըվեք, որ խոնարհաբար գամ, ընդմիշտ Զեզ հետ ապրեմ։
Խոսք՝ Իլայզը Ռ. Սնոու, 1804–1887
Երաժշտություն՝ Ջեյմս ՄըքԳրենըհըն, 1840–1907
