1. Առավոտյան, երբ արթնացար,
Դու աղոթեցի՞ր,
մեր Փըրկչի անունով մաքուր,
Քեզ պաշտպան վահան՝ սեր ու գութ
Արդյոք խընդրեցի՞ր։
Աղոթքն հանգիսա է հոգնածին,
Լույս է դարձնում մութն անհուժս,
Ուստի, երբ կյանքն է խավարչտին,
Փորձիր ադոթել։
2. Երբ զայրույթով սիրտդ էր լեցուն,
Դու աղոթեցի՞ր,
խընդրեցի՞ր դու շընորհ Աստծուց,
Որ քո ճամփան կըտրած մարդուն
Սըրտանց ներեիր։
Աղոթքն հանգիսա է հոգնածին,
Լույս է դարձնում մութն անհուժս,
Ուստի, երբ կյանքն է խավարչտին,
Փորձիր ադոթել։
3. Դառը փորձությունք երբ եկան,
Դու աղոթեցի՞ր,
մատնված էիր երբ տըխրության,
Խըմեցի՞ր հյութն երանության
Վառ լուսաբացին
Աղոթքն հանգիսա է հոգնածին,
Լույս է դարձնում մութն անհուժս,
Ուստի, երբ կյանքն է խավարչտին,
Փորձիր ադոթել։
Խոսք՝ Մերի Է. Փեփըր Քիդըր, 1820–1905
Երաժշտություն՝ Վիլյամ Օ. Փըրքինս, 1831–1902
