1. Hann enga á vöggu, en unir sér þó
í jötunni stóru, og hvílir með ró.
Og stjörnurnar brosa um bláveg til hans
sem barn er síns tíma, og bróðir hvers manns.
Ó sof, (ó sof,) ó sof, (ó sof,)
þú Jesús, í jötunni rótt.
Ó sof, (ó sof,) ó sof, (ó sof,)
Jesús, á jóla nótt.
2. Í fjárhúsi sefur nú féð allt svo rótt,
en Jesús einn vakir í jötunni hljótt.
Ég ann þér, ó Jesús, ég ann þér svo heitt
og aldrei því verður á ævinni breytt.
Ó sof, (ó sof,) ó sof, (ó sof,)
þú Jesús, í jötunni rótt.
Ó sof, (ó sof,) ó sof, (ó sof,)
Jesús, á jóla nótt.
3. Ó, ver hjá mér, Jesús, mín vörn og mitt skjól
og veit, að ég finni þinn fögnuð hver jól.
Ég bið þig að blessa öll börnin þín hér
og búa þau undir að lifa hjá þér.
Ó sof, (ó sof,) ó sof, (ó sof,)
þú Jesús, í jötunni rótt.
Ó sof, (ó sof,) ó sof, (ó sof,)
Jesús, á jóla nótt.
Texti: Talið eftir Martin Luther, 1483–1546
Íslensk þýðing: Ingólfur Jónsson frá Prestbakka
Lag: Charles H. Gabriel, 1856–1932