Sálmar, no. 42
Alsælu fyllist öndin mín

1. Alsælu fyllist öndin mín, æ þá ég hugsa’ um Krist, dýrast mér er að dvelja þó daglega í hans vist.

2. Raust engin syngur, önd né á, ekkert má hjarta sjá neitt sem er fegra nafni þín né framar prísa má.

3. Iðrandi hjarta einlæg von, auðmjúkra sálna hlíf, fallinna gleði’ er gæska þín, gjöf þín er eilíft líf.

4. Jesús vor gleði æ þú ert, ennfremur lausnin skær, dýrð þína okkur öllum gaf, eilífðin sé oss nær.