Për K’të Forc’ t’Kodrave

1. Për k’të forc’ t’kodrave t’lëvdojm’, Zot, Per’ndi i t’par’ve tan’; Ti i bëre bijt’ e Tu t’fort’ Këmbë ndërsa vun’ mbi mal. Izraelin Tënd udh’hoqe Drejt në t’lirisë skaj;

Për k’të forc’ t’kodrave t’lëvdojm’, Zot, Per’ndi i t’par’ve tan’.

2. N’duart e shtypësve t’furishëm Duruam, hoqëm gjat’; Ndihm’ për ne n’dob’si Ti ishe, Ndihma Jote forc’ na dha. Mes barbarësh të panumërt, N’lodhje para shkuam;

Për k’të forc’ t’kodrave t’lëvdojm’, Zot, Per’ndi i t’par’ve tan’.

3. T’sigurt’ Ti në k’të vend na prive, Mes maleve mburoj’ Për më t’dashurit e bijve Që Ti solle nga kudo. Ne, për shkëmbin dhe për lumin, Luginën që rrit bar,

Për k’të forc’ t’kodrave t’lëvdojm’, Zot, Per’ndi i t’par’ve tan’.

4. Vigjilentë ndaj llambës Tënde, Drit’ e saj kurr’ t’mos resht’; Rojë altarit i bëjm’ ne Mes një qielli të qet’. K’tu shkëmbinjt’ burojnë guxim, Nga Ti sikur t’jen’ çar’,

Për k’të forc’ t’kodrave t’lëvdojm’, Zot, Per’ndi i t’par’ve tan’.