1. Punës s’Zotit të gjith’ le t’i vihemi,
Që kur jeta t’mbaroj’ shpërblim ne të kemi;
N’luftën për drejt’si ne një shpat’ le t’nxjerrim,
Shpat’n e fort’ të s’vërtetës.
Frik’ kurr’ dhe armiku në na tallt’;
Guxim, sepse Zotin kemi pran’.
Ne s’do t’dëgjojm’ çfar’ të ligjt’ mund të thon’;
Por vetëm Zotin ton’ do t’dëgjojm’.
2. Ne s’tërhiqemi dhe pse ndoshta s’jemi shum’
Krahasuar me ushtrin’ armike në fush’;
Por një fuqi do t’na ndihmoj’ mua dhe ty
Në çështjen e s’vërtetës.
Frik’ kurr’ dhe armiku në na tallt’;
Guxim, sepse Zotin kemi pran’.
Ne s’do t’dëgjojm’ çfar’ të ligjt’ mund të thon’;
Por vetëm Zotin ton’ do t’dëgjojm’.
3. Në veprofshim drejt, s’ka pse frik’ të kemi,
Se Zotin, Ndihm’sin ton’, pran’ gjithmon’ do t’kemi;
Në dit’ sprovash shenjtor’ve g’zim t’u sjelli,
Para t’çoj’ të vërtetën.
Frik’ kurr’ dhe armiku në na tallt’;
Guxim, sepse Zotin kemi pran’.
Ne s’do t’dëgjojm’ çfar’ të ligjt’ mund të thon’;
Por vetëm Zotin ton’ do t’dëgjojm’.
