Himne, no. 122
Dikur në Qytet t’Davidit

1. Dikur në qytet t’Davidit, Ndodhej një e varfër stall’, Ku një nën’ për foshnjën pati Një korit’ për t’tijin shtrat. Ajo nën’ ish Maria, Jezu Krishti bir’ I saj.

2. N’tok’ nga qielli Ai zbriti, Për t’gjith’ ësht’ Zot’ e Per’ndi, Dhe një stall’ ish strehim’ i Tij, Një korit’ ishte djepi; Mes t’varfërve, të dobt’ve, Shpëtimtar’ i shenjt’ rronte.

3. Syt’ tan’ do ta shohin më n’fund, Prej shëlbueses dashuri; Se ai f’mi’ i dashur, i urt’ Është Zoti lart në qiell, Dhe bijt’ e Tij i drejton Te vendi ku Ai shkon.