เพลงสวด, no. 42
แสงอันเมตตาโปรดนำ

1. แสงอันเมตตา โปรดนำยามความมืดเยือน โปรดทรงนำข้า! คืนนี้มืดมน ตัวข้าห่างจากบ้านเรือน โปรดทรงนำข้า! ชี้ทางเดินไป ข้าไม่ขอไห้ได้ยล ทางไกลยืดยาว ขอเพียงก้าวเดียวก็พอ

2. ข้าไม่เคยขอ หรือสวดวอนว่า พระองค์ควนทรงนำข้า ข้าเคยเลือกและดูทางตนแต่ครานี้ โปรดทรงนำข้า! ข้าเคยรักวันหรูหรา และแม้หวั่นกลัว ใจตัวเย่อหยิ่ง ทิ้งความหลังสิ้นไม่จำ

3. ตราบพระอำนาจให้พรข้า แน่นอนมัน จะยังนำข้า บุกป่าฝ่าดงขุนเขาสายชล จนกว่า ราตรีผ่านไป กับอรุณรุ่งทวยเทพแย้มยิ้มพริ้มพราย ซึ่งข้าหมายรักนัก และหายไปชั่วคราว!