เพลงสวด, no. 142
โอ้ พระบิดา

1. โอ้พระบิดาผู้สถิตอยู่ ณ เบื้องบน รุ่งโรจน์เรืองรอง เมื่อไรจักได้อยู่กับพระองค์ เห็นพระพักตร์อีกเหมือนดั่งปอง? ในที่อันศักดิ์สิทธิ์แห่งพระองค์ วิญญาณฉันเคยอยู่หรือไม่? วิญญาณฉันในบรรพกาลนั้นเลี้ยงดูโดยพระองค์ใช่ไหม?

2. ด้วยเจตนาเลิศล้ำสูงส่งพระองค์ส่งฉันมาโลกนี้ ทั้งยับยั้งความจำฉันทั้งปวง ถึงเพื่อนและการเกิดก่อนนี้ แต่บ่อยครั้งมีบางสิ่งลับลึก กระซิบ “เจ้าเป็นคนต่างแดน” ฉันรู้สึกว่าฉันได้ท่องเที่ยวมาจากถิ่นสูงส่งไกลแสน

3. ฉันเรียนรู้เรียกองค์พระบิดาทางพระวิญญาณจากสวรรค์ ก่อนฟื้นฟูกุญแจแห่งความรู้ ฉันไม่รู้ใยเรียกเช่นนั้น ในสวรรค์มีพ่อเท่านั้นหรือ? ความคิดนั้นพลันเกิดเหตุผล! ความจริงคือเหตุผล ความจริงนั้นบอกฉันว่ามีแม่ที่นั่น

4. เมื่อฉันพลันจากชีพอันอ่อนแอเมื่อฉันวางร่างมตะไว้ บิดามารดาขอฉันพบท่าน ในนิเวศสวรรค์ได้ไหม? และเมื่อฉันสำเร็จกิจนานา ตามที่บัญชาสารพัน หากท่านทั้งสองเห็นพ้องต้องกัน ขอให้ฉันได้อยู่กับท่าน