1. การสวดอ้อนวอนดวงจิตต้องการ
ออกเสียงหรือนึกในใจ
เป็นการไหวของไฟอยู่ภายใน
ซึ่งสั่นสะท้านดวงใจ
2. การสวดอ้อนวอนเป็นการเปลื้องทุกข์
บางครั้งต้องน้ำตาไหล
บางครั้งทุกข์หนักไม่อาจพึ่งใคร
พระเจ้าสถิตอยู่ใกล้
3. การสวดอ้อนวอนเป็นวาจาง่าย
แม้ทารกก็ลองได้
เป็นการซ้องสรรเสริญที่ขึ้นพลัน
ถึงพระบิดาสวรรค์
4. การสวดอ้อนวอนเป็นลมหายใจ
เป็นอากาศของชาวคริสต์
เป็นคำสัญญาณคราวายชีวัน
เพื่อเดินผ่านเข้าสวรรค์
5. การสวดอ้อนวอนเป็นเสียงคนบาป
กลับใจละทิ้งวิถี
คราเหล่าเทพซ้องร้องเพลงยินดี
“ดูเถิดเขาสวดอ้อนวอน!”
6. สิทธิชนสวดอ้อนวอนเป็นหนึ่ง
ในคำการทำและใจ
คราเขาพบตนเองเป็นมิตรา
กับพระบุตรพระบิดา
7. การสวดอ้อนวอนไม่ได้ทำกัน
เพียงบนโลกาเท่านั้น
พระวิญญาณและพระคริสต์วิงวอน
พระบิดาเพื่อคนบาป
8. พระผู้เป็นทางสู่พระบิดา
ชีวิต วิถี สัจจา
พระองค์ได้สวดอ้อนวอนมาก่อน
โปรดสอนเราสวดอ้อนวอน
เนื้อร้อง : เจมส์ มอนท์โกเมอรี, 1771–1854
ทำนอง : จอร์จ แคร์เลสส์, 1839–1932