เพลงสวด, no. 157
ท่านผู้ถูกเรียกให้ทำงาน (ชาย)

1. ท่านผู้ถูกเรียกให้ทำงาน และทำการแทนพระเจ้า ฐานะปุโรหิตรับเอา โปรดเกล้าตั้งด้วยวาจา เพื่อสอนพระคุณข่าวประเสริฐ ล้ำเลิศในชาตินานา ป่าวความรอดสันติสัจจา บนยอดภูผาเขาเนิน

2. โออย่าทะยานใจใฝ่ปอง สิ่งของโลกเกียรติสรรเสริญ ใจท่านสะอาดศักดิ์เกิน เลิกเดินตามทางมนุษย์ และเมื่อท่านป่าวร้องก้องเสียง สำเนียงแตรดังยาวสุด จงแจ้งบรรดาชาติหลับทรุด รีบรุดเตรียมพบพระเจ้า

3. แล้วเลิกคำพูดเล่นทั้งผอง ความคะนองหยิ่งมัวเมา สวดอ้อนวอนประจำอย่าเพลา เฝ้าอยู่ในความสัตย์จริง พระผู้ปลอบโยนจะสอนท่าน และประทานพรเลิศยิ่ง พระช่วยให้รอดจะแอบอิง ไม่ทิ้งชั่วนิจนิรันดร์

4. พรประเสริฐรอคอยท่านอยู่ พระจะชูศรัทธาให้ ท่านจะได้รับมงกุฎชัย กับเกียรติไกรเหนือความตาย ท่านจะกลับไซอันไม่ช้า นำมาฟ่อนข้าวทุกราย หมดทุกข์สิ้นเศร้าโศกใจกาย แต่ได้ครองมงกุฎงาม