1. Najdroższe sercu Pasterza
Owieczki w zagrodzie są.
Na nie Swą miłość przelewa;
Droższe Mu niż złoty tron.
Najdroższa sercu Pasterza
„Inna”, zlękniona wśród burz.
Pasterz już góry przemierza,
Nie straszne Mu głębie mórz.
Gdzieś na pustkowiu zbłąkane;
Czeka je głód, strach i ziąb,
On na ratunek im stanie,
Sprowadzi je do Swych łąk.
2. Najdroższe sercu Pasterza
Jagnięta w zagrodzie są.
Lecz gdy przekroczą obrzeża,
Czeka je głód, strach i ziąb.
Lecz dobry Pasterz ich szuka,
Szuka, bo zna On ich los;
Radości będzie to sztuka;
Ratunku wielki był koszt.
Gdzieś na pustkowiu zbłąkane;
Czeka je głód, strach i ziąb,
On na ratunek im stanie,
Sprowadzi je do Swych łąk.
3. Najdroższe sercu Pasterza
Są te, co w zagrodzie ma,
I ta, co ku kniejom zmierza,
Co poszła w pustyni dal.
Słuchaj! On gorliwie wzywa,
Najczulsze prośby śląc ci:
„Nie sprawdzisz, gdzie się ukrywa
Ta, co zgubiła się dziś?”.
Gdzieś na pustkowiu zbłąkane;
Czeka je głód, strach i ziąb,
On na ratunek im stanie,
Sprowadzi je do Swych łąk.
4. Pastwiska te są zielone,
Spokojny jest wody zdrój.
Me serce służby spragnione,
Odpowie: „Tak, jestem Twój!
Uczyń mnie Swym pomocnikiem
Pozwól miłować jak Ty;
Poślij mnie na tę pustynię,
Bym szukał owieczek Twych”.
Gdzieś na pustkowiu zbłąkane;
Czeka je głód, strach i ziąb,
Ja na ratunek im stanę,
Sprowadzę je do Twych łąk.
Słowa: Mary B. Wingate, 1845–1933
Muzyka: William J. Kirkpatrick, 1838–1921
