1. Ja wiem, że żyje Zbawiciel mój.
Ta wiedza to mej pociechy zdrój!
On żyje, chociaż martwy był.
Żyje Pan, by wiecznie dodać sił.
On żyje, by miłością Swą
Bronić zawsze przed pokusą złą.
Żyje, aby duszę karmić mą,
Kiedy wokół życia bitwy wrą.
2. On żyje, by błogosławić mi;
By wieść mnie przez wszystkie życia dni;
Pocieszać mnie, gdy sił mi brak;
Słuchać, kiedy serce moje łka.
On żyje by poskromić stach.
Otrzeć łzy, otuchę w serce wlać.
On ukoi duszy wszelki ból.
Łaską Swą otoczy mnie mój Król.
3. On żyje, mądry przyjaciel mój.
On kocha przez cały życia bój.
Radosną pieśń na ustach mam:
Żyje Król mój, Kapłan, Prorok, Pan!
On daje wszystkie życia dni.
On żyje, śmierć nie straszna mi.
Pałac gdzieś w królestwie Jego mam.
On prowadzi mnie bezpiecznie tam.
4. On żyje, więc chwałę Jemu dam!
On żyje, mój Zbawca wciąż ten sam.
Jak wielkiej to radości zdrój:
Ja to wiem, że Zbawca żyje mój!
On żyje, więc Mu chwałę dam!
On żyje, Zbawca wciąż ten sam.
Jakże wielkiej to radości zdrój:
Ja to wiem, że Zbawca żyje mój!
Słowa: Samuel Medley, 1738–1799
Muzyka: Lewis D. Edwards, 1858–1921
