1. Fjal’ t’lavdishme për ty thuhen,
    Sion, qytet i Per’ndis’!
    Ai që fjala nuk i shkelet,
    Ty për vendbanim t’zgjodhi.
    Ngritur mbi Shkëmb të përjet’shëm,
    Çfar’ mund të na prish’ çlodhjen?
    Rrethuar me mur t’shpëtimit,
    U buz’qesh ti armiqve.
  
 
  
    2. Shih! Përrenj uj’rash të gjallë,
    Vijn’ prej dashuris’ t’qiellit,
    F’mij’t e Tu mir’ sigurojnë,
    Frik’n e that’sirës largojn’.
    Rreth çdo banese në pritje,
    Shih t’dal’ reja dhe zjarri
    Si lavdi dhe mbulesë jan’,
    Tregojn’ se Zoti ësht’ pran’.
  
 
  
    3. Banor’ t’bekuar t’Sionit,
    Bler’ me gjak t’Shpëtimtarit;
    Jezusi, që i besuan,
    I bën prift’rinj t’Perëndis’.
    Tek i ngre shenjtor’t n’dashuri,
    Kur Ai si Mbret t’mbret’roj’,
    Si prift’rinj, lavde solemne
    T’gjith’ për fal’nderim t’ofrojn’.
    
  
 
                   
                  
                  
                
                
                
                  Teksti: John Newton, 1725–1807
Muzika: Franz Joseph Haydn, 1732–1809